حسن اکبر (۱۲۸۹ رشت – ۱۳۵۷) نماینده مجلس شورای ملی و سناتور و از نزدیکان به محمدرضا شاه پهلوی بود.
حسن اکبر از مالکان درجه اول گیلان بود، ولى پس از اجراى قانون اصلاحات ارضى املاکش تقسیم شد. او مردى شوخ طبع، بذله‌گو، محافظهکار و بى‌آزار توصیف شده که کمک به مردم از خصوصیات ذاتى‌اش بود. در خوشگذرانى و سرگرمى افراط مىکرد؛ به طورى که جان خود را بر سر افراط در استعمال مواد مخدر گذاشت. از دوستان شبانه محمدرضا شاه و در بازى پوکر، پاى ثابت بود.
اکبر با ویکتوریا مسعود فرزند صارم الدوله پسر ظل السلطان و نوه ناصرالدین شاه ازدواج کرد.
پدرش صادق خان سردار معتمد وزیر، وکیل و حکمران دوره قاجار و پهلوی بود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت به پایان برد و به اروپا رفت اما نتوانست از هیچ دانشگاهی درجه علمى بگیرد. تا اینکه سرانجام از دانشگاه تهران در رشته حقوق سیاسی فارغ‌التحصیل شد. او به زبان‌های فرانسه و روسی مسلط بود.
حسن اکبر با رسیدن به سى سالگى که حداقل سن براى نمایندگى مجلس بود، در سال ۱۳۲۰ نامزد نمایندگی از بندرانزلی شد. نماینده بندرانزلی در آن تاریخ، قائم‌مقام‌الملک رفیع بود که مغضوب رضا شاه و زندانی و از میدان رقابت انتخاباتی به در شده بود. اکبر به دوره سیزدهم مجلس شورای ملی راه یافت که مدت کوتاهی پس از اشغال ایران و کناره‌گیری رضا شاه از قدرت آغاز شد.
در انتخابات دوره بعد مجلس که از قائم‌مقام‌الملک رفیع اعاده حیثیت شد و او خود را بار دیگر نامزد نمایندگی از بندر انزلی کرد، حسن اکبر در حوزه انتخابیه فومن نامزد شد و به مجلس رفت. دوره‌های پانزدهم و شانزدهم نیز نماینده رشت شد. در سال ۱۳۳۲ به مجلس سنا رفت و تا پایان عمر که در آستانه پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی به بیماری سرطان گذشت، شش دوره سناتور گیلان بود.
