مشخصات نظریه:
شماره نظریه: ۷/۱۴۰۲/۶۳۲
شماره پرونده: ۱۴۰۲-۳/۱-۶۳۲ح
تاریخ نظریه: ۱۴۰۲/۱۲/۲۲
استعلام:
الف- با لحاظ رأی وحدت رویه شماره ۸۳۲ مورخ ۳۰/۳/۱۴۰۲ هیأت عمومی دیوان عالی کشور، آیا مزایده مال مرهونه همچنان نیازمند اذن مرتهن و توقیفکننده مقدم است و یا آنکه میتوان نسبت به فروش مال اقدام نمود و ابتدا طلب توقیفکننده مقدم و مرتهن را پرداخت و سپس محکومبه را وصول کرد؟
ب- با توجه به عبارت «چنانچه حقوق مرتهن به نحوی از انحاء تأمین شود» در متن رأی وحدت رویه یادشده، تأمین حقوق مرتهن چگونه توسط قاضی اجرای احکام احراز میشود؟ با توجه به آنکه میزان خسارت تأخیر تأدیه و متفرعات طلب بانکی (مرتهن) تا زمان وصول آن مدام در حال افزایش است و از طرفی مزایده نیز با ارزیابی مال صورت میگیرد، چگونه میتوان مبادرت به ارزیابی و فروش مال با حفظ حقوق مرتهن نمود؛ در حالی که دین موضوع رهن معلوم نبوده و مدام در حال تغییر است؟
ج- چنانچه توقیفکننده مقدم به صراحت با مزایده مخالفت کند؛ اما قاضی اجرای احکام تشخیص دهد که طلب تأدیه و یا حقوق مرتهن تأمین میشود،آیا میتوان مزایده را برگزار کرد؟
پاسخ:
الف و ب-
اولاً، رأی وحدت رویه شماره ۸۳۲ مورخ ۳۰/۳/۱۴۰۲ هیأت عمومی دیوان عالی کشور ناظر بر موارد طرح دعوای الزام به فک رهن است و منصرف از موارد مزایده مال مرهونه میباشد.
ثانیاً، در خصوص مالی که وثیقه دینی بوده یا در قبال طلب توقیف شده باشد، حسب مورد باید مطابق مواد ۵۴ و ۵۵ قانون اجرای احکام مدنی مصوب ۱۳۵۶ رفتار شود.
ثالثاً، هرگاه مطابق ماده ۵۴ قانون یادشده مالی که وثیقه دینی بوده یا در قبال طلب توقیف شده است، مازاد آن به درخواست محکومله توقیف شود، با عنایت به ملاک رأی وحدت رویه صدرالذکر، به درخواست توقیفکننده مازاد، اجرای احکام میتواند با ابلاغ به دارنده وثیقه یا توقیفکننده مقدم و پس از اعلام میزان مطالبات دارنده وثیقه، مال را ارزیابی کرده و در صورتی که ارزش آن مازاد بر مطالبات وی باشد، مال را به مزایده گذاشته و ابتدا مطالبات را تأدیه و سپس مابقی را به توقیفکننده مازاد پرداخت کند.
ج- با توجه به مراتب پیشگفته به لحاظ حصول اطمینان از حفظ حقوق توقیفکننده مقدم، صرف مخالفت وی مؤثر در مقام نیست.
رأی وحدت رویه شماره ۸۳۲ ـ ۱۴۰۲/۰۳/۳۰ هیأت عمومی دیوان عالی کشور
نظر به اینکه با تحقق عقد رهن، مالکیت عین، کماکان متعلق به راهن است و مرتهن به تبع طلب خود نسبت به عین مرهونه، حق عینی دارد و به استناد این حق، میتواند از محل فروش آن با رعایت تشریفات قانونی طلب خود را استیفاء نماید، چنانچه حقوق مرتهن به نحوی از انحاء، تأمین یا طلب وی تأدیه شود، انجام بیع نسبت به عین مرهونه توسط راهن، منافاتی با حقوق مرتهن و ماده ۷۹۳ قانون مدنی و رأی وحدت رویه شماره ۶۲۰ ـ ۱۳۷۶/۸/۲۰ هیأت عمومی دیوان عالی کشور ندارد و دعوی الزام به فک رهن به طرفیت فروشنده مال مرهونه قابلیت پذیرش را دارد.