به گزارش عدلنامه، بر اساس قانون عفو شامل متهمان بسیار زیادی می‌شود و محکومانی که حکم قطعی گرفته‌اند، می‌توانند از عفو استفاده کنند.
عفو به معنای آن است که بخشی از تعقیب متهمان موقوف می‌ماند یا تمام و قسمتی از مجازات محکومان بخشیده می‌شود که به طور کلی به دو دسته عمومی و خصوصی تقسیم می‌شود.
عفو عمومی به موجب قانون به تصویب می‌رسد و موارد تصویب چنین قانونی اندک و مربوط به شرایط خاص است. در عفو خصوصی هر ساله تعدادی از مجرمان که شرایط لازم را کسب کرده‌اند، شناخته و از قید مجازات رها می‌شوند.
اما به موجب ماده ۲۵ آیین نامه کمیسیون عفو مجازات برخی جرایم مشمول عفو قرار نمی‌گیرند و محکومان این جرایم نمی‌توانند تقاضای عفو کنند.
قاچاق حرفه‌ای مواد مخدر، مواردی که مجازات آن حق الناس است مثل قصاص، سرقت مسلحانه، تجاوز و زنای به عنف و جاسوسی از جمله این جرایم هستند.
همچنین در محاربه هم نمی‌توان تقاضای عفو کرد، بر اساس قانون هر شخص که برای ایجاد رعب و هراس و سلب آزادی و امنیت مردم دست به اسلحه ببرد، محارب است.
علاوه بر موارد گفته شده قاچاق سلاح و مهمات، اختلاس، ارتشاء، آدم ربایی و محکومان به جرایم موجب حد شرعی اعدام و رجم که جرمشان با شهادت شهود اثبات شده هم مشمول عفو نمی‌شوند.
