حجت الاسلام هادی صادقی در نشست خبری امروز گفت: شورای حل اختلاف در سال ۱۳۸۱ به دست مرحوم آیت الله هاشمی شاهرودی رییس وقت قوه قضاییه تاسیس شد و یک تاسیس مبارک با هدف به کارگیری ظرفیت‌های مردمی در حل اختلافات مردم است.
وی یادآور شد: ابتدا در قانون برنامه سوم شورای حل اختلاف رفت و بعد آیین نامه ای پیدا کرد و پس از آن در سال ۹۴ قانون اختصاصی بنام قانون شوراهای حل اختلاف به تصویب رسید و ابتدا ۵ ساله بود و بعد سه سال دیگر تمدید شد. در سال ۱۴۰۲ قانون جدید شوراهای حل اختلاف به تصویب رسید وحدود یکسال است که قانون جدید شوراهای حل اختلاف اجرا می شود.
وی گفت: دادگاه‌های صلح در کنار شوراهای حل اختلاف تاسیس شدند و در همه کشور دارای دادگاه صلح و شورای حل اختلاف در کنار هم هستیم. دادگاه صلح در قانون شورای حل اختلاف تاسیس شد و فلسفه وجودی آن صلح و سازش است.
وی افزود: در کنار دادگاه صلح، باید اعضای شورای حل اختلاف حضور داشته باشند. ما هرچه بیشتر بتوانیم تلاش کنیم تا اختلاف مردم با صلح و سازش خاتمه یابد، موفق تریم.
وی گفت: رفتن به شورای حل اختلاف به منظور آن است که احقاق حق از طریق مسالمت آمیز صورت گیرد. با شورای حل اختلاف در ۶۰ درصد موارد به توافق نزدیک می شویم و در بعضی موارد که مردم از آن اطلاع ندارند از آمدن به شورای حل اختلاف خودداری می‌کنند.
صادقی گفت: ما علاوه بر آن دو نهاد میانجی گری و داوری در کشور داریم که مرکز حل اختلاف موظف است که آن را توسعه دهد و بیش از ۲۵۰۰ داور حرفه ای تربیت شده در سراسر کشور داریم.
وی با اشاره به سابقه تاریخی نهاد داوری در ایران گفت: داوری در کشور ما سابقه‌ای بیش از ۱۱۵ سال دارد و نخستین قانون آن در سال ۱۲۸۹ شمسی به تصویب رسیده است. شورای حل اختلاف با بهره‌گیری از این پیشینه غنی، به دنبال ارتقای جایگاه داوری و میانجیگری در نظام حقوقی کشور است.
وی گفت: نهاد میانجیگری ریشه در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ دارد، اما اجرای آن به دلیل تأخیر در تصویب آیین‌نامه‌ها با فاصله زمانی آغاز شد. اکنون در سراسر کشور میانجیگران متعددی آموزش دیده و دارای پروانه فعالیت هستند و آماده خدمت به مردم‌اند.
صادقی با اشاره به نتایج مثبت اجرای میانجیگری در استان‌هایی مانند اصفهان، مازندران، اراک و لرستان گفت: میانجی گران در این استان‌ها عملکرد موفقی داشته‌اند و پرونده‌های متعددی از طریق این روش به سازش منتهی شده است. البته هنوز در برخی مناطق، این فرهنگ به‌طور کامل نهادینه نشده و باید بیش از پیش بر آشنایی مردم با این ظرفیت کار شود.
