یادداشت/وحید پایه پره – عضو هیأت مدیره کانون وکلای دادگستری گیلان:ضرورت نهادینه شدن فرهنگ “گذشت” در جامعه
یادداشت/وحید پایه پره – عضو هیأت مدیره کانون وکلای دادگستری گیلان:ضرورت نهادینه شدن فرهنگ “گذشت” در جامعه
عدلنامه: تلاش کنشگران اجتماعی، اهالی قوه قضائیه، هنرمندان، وکلای دادگستری و بسیاری از دلسوزان اجتماعی مثمر ثمر واقع نشد. باید از خودمان پرسش کنیم آیا جامعه حاضر آنقدر به بلوغ رسیده است که تفریق میان مجازات بی بازگشت و مجازات تعلیم دهنده و احیا کننده مجرم را بشناسد؟!

به گزارش عدلنامه، وحید پایه پره، عضو هیأت مدیره کانون وکلای دادگستری گیلان، در یادداشتی نوشت:

«آنکه انتقام می ورزد یک روز خوشحال است و آنکه می بخشد، یک عمر»
امام علی (ع)


ضرورت نهادینه شدن فرهنگ “گذشت” در جامعه
صبح روز چهارشنبه سوم آذر ماه هزار و چهارصد، خبر قصاص «آرمان عبدالعالی» جامعه را متاثر کرد؛ هر چند مجازات قتل عمد در قوانین موضوعه ،قصاص نفس است اما جامعه بی گذشت، از ترس مرگ به خودکشی متوسل شده است!
تلاش کنشگران اجتماعی، اهالی قوه قضایٔیه، هنرمندان، وکلای دادگستری و بسیاری از دلسوزان اجتماعی مثمر ثمر واقع نشد.
باید از خودمان پرسش کنیم آیا جامعه حاضر آنقدر به بلوغ رسیده است که تفریق میان مجازات بی بازگشت و مجازات تعلیم دهنده و احیا کننده مجرم را بشناسد؟!
جامعه ای که به دنبال اجابت حس انتقام جویی خود است، به فرجام مطلوبی نمی رسد.
شاید در ذات شکلی موضوع قصاص «آرمان»[آن جوان از جامعه حذف شده] اولیای دم به حق قانونی خود رسیده باشند؛ لکن به نظر جامعه ای مجازات شده و جامعه ای اجرای مجازات نموده است. عفو(گذشت)، عنصر بهینه توصیه شده دینی و اجتماعی در تمام نظام های قضایی وجود دارد. معذلک استفاده از این تاسیس پسندیده در هنگامی که جامعه اینگونه آزرده خاطر و مشوش شده است، بسیار در راه تعالی آلام بشری موثر خواهد افتاد. بر سبیل تاکید باید گفت قصاص نفس دیگر بازگشتی به دنبال ندارد. اگر تاریخ اثبات کند به هر دلیلی آرمان مستوجب مجازات قصاص نبوده است، آیا جبرانی برای آن میسور است؟!
امید است فرهنگ گذشت در جامعه نهادینه شده و با گذر از حقوق قانونی متصوره اینچنین، راه برای تعالی جامعه بشری هموار گردد.
گذشت، بار سنگین دشمنی و کینه توزی را از دوش شما بر می دارد و فضای ذهن شما را برای اندیشه های مثبت و خلاق، آماده می سازد.«وین دایر»
اما این جملات برای آینده است و محکوم مجازات شده به قصاص را، بر نمی گرداند.
افسوس!